İnsan varoluşu, derin bir okyanus gibi, sadece yüzeyde dolaşanlar için değil, aynı zamanda derin suların ötesindeki sırları keşfetmeye meraklı olanlar için de büyüleyici bir bulmaca. Dostoyevski’nin çarpıcı ifadesiyle "İnsan varoluşunun gizemi, sadece hayatta kalmakta değil, uğruna yaşanacak bir şey bulmakta da yatmaktadır."
İnsanlar, varoluşun ötesinde bir anlam arayışına girişirlerken bu arayış biyolojik bir süreçten öte, ruhsal bir maceraya dönüşür. İçsel dünyalarında, hayatta kalmanın ötesinde bir varlık olmanın, bir anlam arayışına dönüşme potansiyelini taşır.
Hayatta kalmak, bir yerde konaklamak ve beslenmek doğal içgüdülerimizdir; ancak insanın özü, bu temel ihtiyaçların ötesine geçer. Anlam arayışı, duyguların dansıyla birlikte başlar ve kişi, kendi varoluşunu sorguladığı anlarda bu dansın derinliklerine iner.
Yaşama anlam katan bir amacın, adeta bir sanat eseri gibi, özenle dokunmuş bir resim olduğunu düşünelim. Bu amacın kişisel olması, başkalarına hizmet etme arzusunu içermesi veya toplum için bir değer yaratma amacını taşıması fark etmez. Önemli olan, bireyin kendi içsel serüveninde bulduğu bir amacın, ona ilham vermesi ve yaşamına anlam katmasıdır.
Ancak bu estetik yolculuk kolay bir serüven değildir. Zorluklarla, engellerle ve zaman zaman karanlıkla yüzleşmek kaçınılmazdır. Bu noktada, insanın iradeli direnişi, hedefine ulaşmak için karşılaştığı zorluklara meydan okumasını sağlar. Zira gerçek anlamı bulma çabası, çoğu zaman meydan okumaların üstesinden gelmekle mümkündür.
Varoluş yolculuğu, sadece hayatta kalmaktan öte, yaşama anlam katan bir amaca sahip olmanın derinliğinde yatıyor sanırım. Bu amacı bulmak, bir sanat eserini anlamak gibi, zaman, sabır ve içsel bir bakış açısı gerektiriyor. İnanıyorum ki bu yolculukta kendi varlıklarımı keşfederken gerçek anlamıyla yaşamın zenginliğini deneyimlemenin keyfini çıkaracağız. Sonuçta, varoluşun gizemi sadece hayatta kalmakla değil, aynı zamanda uğruna yaşanacak bir şey bulmakla da çözülür.
